بهاء در اقدس صفحه 41 سطر 1 می گوید: کتب
علیکم تجدید اسباب البیت بعد انقضاء تسع عشرة سنة کذلک قضی الامر من لدن
علیم خبیر- نوشته شده است بر شما تجدید و تازه کردن اثاثیه خانه پس از
گذشتن نوزده سال همین طور تمام شده است امر از جانب خداوند دانا و مطلع.
این
حکم در نهایت غرابت است، زیرا آن اثاثیه که در سر نوزده سال از هر جهت
سالم و تمیز و بی عیب است و یا آن لوازمی که نظایر آنها را نمی توان پیدا
کرد و یا به سختی و زحمت تهیه می شود، برای چه و بخاطر چه لازم است آنها را
تجدید کنیم.
آیا شخصی که می خواهد اسباب خانه نوزده ساله خود را تجدید و تبدیل کند.
چقدر
بایستی تفاوت قیمت مستعمل و نو بودن و تفاوت بین دو قیمت خرید و فروش را
تادیه کند؟ و چند روز لازمست برای این کار از شغل و کار خود دست کشیده و
متحمل زحمات و سختی ها باشد؟ و در صورتی که این قانون اجراء بشود تا چه
اندازه اسباب مستعمل خانه تنزل و بی ارزش خواهد شد؟
آیا بخاطر نو کردن و
تازه نمودن اسباب خانه که یک عمل موهوم و خیالی و بی ثمری است، سزاوار است
که تا این اندازه متحمل خسارت و زحمت باشند و ممکن است به جای این عمل در
هر نوزده سال هر کسی به وضعیات داخلی یک نفر رسیدگی کرده و حوائج و نواقص
زندگانی او را رفع و تکمیل بکند.
و ممکن بود اگر جناب بهاء علاقه زیادی
به لطافت و تازه بودن و جلوه داشتن اسباب خانه داشتند حکم می نمودند به این
که هنگامی که یکی از اسباب خانه کهنه و افسرده و خراب شد، آن را تجدید و
تبدیل بمایند. و البته با این حکم نظر ایشان تامین شده و اسباب زحمت و
خسارت و مشقت نیز درست نمی شد.
در
نتیجه این حکم هر چند در نظر انسان ها جالب است و باعث می شود یک تحول و
تازگی به زندگی انسان بدهد، اما باعث عسر و حرج است و اگر مثلا یک وسیله ای
پس از هفده سال خراب شد و دیگر قابل استفاده نبود، مالک اگر آنقدر پولدار
نباشد نمی تواند آن را تعویض کند، زیرا وسیله ی جایگزین دو سال قابل
استفاده است و پس از دو سال نوزده سال تکمیل شده باید آن وسیله ی جدید را
دور انداخته و یکی دیگر جایگزین آن کند.